"The idea that happiness could have a share in beauty would be too much of a good thing." --Walter Benjamin

Monday, August 21, 2006

Ang Gasela ng Madilim na Kamatayan

salin mula kay Federico Garcia Lorca

Nais kong matulog na parang nahihimbing na mansanas
Nais kong malayo sa ligalig ng sementeryo
Nais kong mahimbing gaya ng himbing ng batang
ninais buksan ang kanyang dibdib sa dagat

Ayokong muli nilang sabihin kung paano napanatili ng mga yumao ang lahat ng kanilang dugo
Kung paanong ang nabubulok na bibig ay habambuhay na uhaw sa tubig.
Ayoko nang marinig pa na ang kapanahuna’y itinatakda ng damuhan
o kung paano ito ginagapas ng buwan
sa ilahas ng buong magdamag.

Gusto kong mahimbing kahit kalahating segundo
Isang segundo, isang minuto, isang dantaon.
Ngunit gusto kong malaman ng lahat na ako ay buhay pa,
Na ako ay may ginintuang pastulan sa loob ng aking mga labi
Na ako ang kaibigan ng hanging habagat
Na ako ang higanteng anino sa sarili kong luha.

Kapag madaling-araw, ako’y inyong kumutan
Dahil alam kong hatid ng bukangliwayway ang mga langgam,
Ako’y buhusan ng maginaw na tubig sa aking sapatos
nang mawala ang lason sa kalmot ng mga alakdan.

Sapagkat nais kong matulog sa himbing ng mansanas,
at matutong umawit ng uyaying maglilinis ng lupa sa akin
Sapagkat nais kong mabuhay kapiling ang batang manimdim
Na ninais na buksan ang kanyang dibdib sa dagat.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home