"The idea that happiness could have a share in beauty would be too much of a good thing." --Walter Benjamin

Monday, August 14, 2006

Logos

Noong una’y isang panaginip,
ang paghamog ng mga gamugamo
at pagsakop ng mga anino sa panginurin ng rilim
at rilim lamang, saka ang pagsaksak
ng manipis na manipis na liwanag sa aking paanan.
Ito, kahit noong una’y abstrakto, mailap,
Ngunit naging masugid na manunuyo ng aking guniguni
gabi-gabi, isang panaginip
at pagsaksak ng manipis na manipis na liwanag.

Nang lumao’y nakasanaya’t naging pang-araw-
araw, isang umaga habang humihigop ng kape
humikab ang langit at inantok ang ulap
sa lamig, kumulimlim, at parang mga manok
na humapon at nagpangilay ang mga anino
sa mga puno, dala-dala ng lagaslas
ng kanilang yabag ang bigat ng alapaap.
Noon ri’y ako’y napatayo’t iniwan ang binabasang obituaryo
sa diyaryo, lumabas sa kusina, namitas
ng bulaklak, binulsa ang isang kuyom na lupa
at naglakad nang naglakad pa
hanggang umabot dito, dito, isang krusipiho.

Masyado pang maaga para pumasok sa opisina
kaya humiga muna ako rito sa gitna ng parang.
Ipinatong sa dibdib ang isang tangkay ng rosas,
ibinudbod ang binulsang buhangin sa aking noo,
isinulat ang aking pangalan sa may ulunan,
at pumikit sa alaala ng noong una’y
panaginip lamang, nang lumao’y nakasanaya’t
nang lumaon pa’y ang pagsaksak na lamang
ng manipis na manipis na liwanag ang nanatili
sa panginurin ng rilim at rilim lamang.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home