Tagpuan

Ext.
Nagtitimpi ang lansangan
sa alinsangan ng panahon.
Parang may aalagwang magma
sa mukha ng itim na itim na aspalto.

Sa tapat ng katanghalian, binubungkal ang lupa.
Dinudurog ng mga makina ang bato at buhangin,
tila baliw na naghahanap ng tubig.

Habang ang langit –
ang dilaw-anemikong langit :
Ipinili nitong mawalan ng dugo
at makipagtitigan mula sa kanyang luklukan
sa kapatagan. Tumitig
nang tumitig hanggang matuyot sa init
ng kanyang paningin ang mga tagalupa.
Ganito mahihinog ang kapanahunan,
sa pakikipagtitigan.
Hanggang ang mga bulaklak
ng nabubulok na kabalyero
ay magsipagpalipad-hangin sa kalsada,
bitbit sa pagbulwak ang mga higad
at uod ng pagkabulok.

Mga nag-aabang na uwak
ang mangilan-ngilang tipak ng ulap.
Paminsan-minsang aambon.
Sa gitna ng bantot ng alimuom,
ng alingasaw ng Alinlangan,
may ikakasal na tikbalang.
Kasabay sa pagkakataong ito ang kapanganakan
ng mga Pangalan.
Hihiwalay ang mga pangalan
at magsasakatawang-tao.
Pangalang walang pangngalan,
walang pinanggagalingan.
Bibinyagan ito ng salaysay
at isasaentablado.

Ngunit sa huling tagpuan,
walang matatagpuan.
Ang lahat ay Anonimo-
anino lang at mga pangngalan.