"The idea that happiness could have a share in beauty would be too much of a good thing." --Walter Benjamin

Friday, April 15, 2005

Pang-apat, Si Lukas kay Luna

Nakasabit ka, sambit mo,
sa laylayan ng sarili mong palda.

Dito tinitistis ang bait
at sinusukat ng tela
ang tinatastas mong pasensiya.

Kayhaba ng saya mo noon,
sutlang alon sa pulang daluyong.
O, anong banal ng iyong balabal
sa harap ng dambana.
O, anong dalisay
ng pinili mong traje de boda.
Puti kang di pa
nakukula ng panahon.
Ngayon, ano’t naninilaw na
ang iyong kamison?
At ang iyong daster
ay panghawan na ng dusta,
panyong sumasalo sa iyong mga luha.
Paano pa’t balot ka
mula baywang hanggang tuhod,
kung sa sarili mong sahid ka nakatanghod?

Saplot kang humahabi
ng hininga’t ginhawa, hapis at tuwa,
sa loob ng pugad na iyong ginawa.
Adornong nagtatagpi
ng mga bagong damit
sa mga tinitistis mong mga sinulid.

Ngunit di maaring sulsihin
ang sariling suot,
ang sariling disenyong
binuhol na sa limot.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home